Lengo-de-serp
Ophioglossum vulgatum
Ophioglossaceae
Àutri noum : Erbo-de-la-lanceto, Erbo-sèns-costo.
Nom en français : Ophioglosse commun.
Descripcioun :Li lengo-de-serp soun de planto sènso flour (teridoufito) proun curiouso, emé uno foundo facho d'uno partido esterlo en formo de "fueio", e d'uno partido fertilo, la "lengo", au bout d'un pecou ounte soun estaca lis espourange (10 à 35 paréu). Aquelo lengo-de-serp se destrìo de si cousino que la "fueio" e lis espourange soun pourta pèr uno cambo que sort bèn dóu sòu (>3 cm).
Usanço :L'erbo-de-la-lanceto èi couneigudo, despièi l'Age-mejan pèr sougna li blessaduro. Se n'en fasié uno poutingo.
Port : Erbo
Taio : 5 à 30 cm
Fueio : Foundo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ophioglossum
Famiho : Ophioglossaceae
Ordre : Ophioglossales
Coulour de la flour :
Ges de flour
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 4 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Prado umido
- Pelouso
- Palun
- Ribiero
Estànci : Coulinen à Mountagnard
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Ophioglossum vulgatum L., 1753
Esparset(-coucha)
Onobrychis supina
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Sainfoin couché, Esparcette couchée.
Descripcioun :Esparset proun coumun que rebalo au sòu e que se recounèis à sis estendard mai long que li carèno. Li flour soun roso veinado de rouge. Li fru porton de pouncho mai o mens longo.
Usanço :Es uno bono erbo pèr la pasturo.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Onobrychis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Tepiero seco
- Basso mountagno
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Onobrychis supina (Chaix ex Vill.) DC., 1805